در سال‌های اخیر قیمت انرژی به طور قابل توجهی افزایش یافته است. این افزایش که در دهه‌های گذشته کم سابقه بوده است، باعث افزایش هزینه‌های تولید در بسیاری از صنایع – به ویژه در تولید مواد انرژی‌بر مانند شیشه – شده است. تغییرات قیمت گاز طبیعی در اروپا، بسته بندی شیشه‌ای را برای بسیاری از شرکت‌های مواد غذایی و نوشیدنی گران کرده است؛ بطوری که گزارش‌های صنعتی نشان می‌دهد شاخص قیمت مواد اولیه ظروف شیشه‌ای از سال 2020 تا 2023 بیش از 20 درصد افزایش یافته است.

در ایران هم مساله انرژی در چندسال اخیر به موضوعی چالش برانگیز برای شرکت‌ها تبدیل شده است، بطوری که مصرف انرژی بخش خانگی در فصل‌های سرد و گرم، بسیاری از کارخانجات و بخش صنعتی را تحت فشار قرار داده است. افزایش قیمت بطری‌ها و ظروفی شیشه‌ برای شرکت‌های مواد غذایی وابسته به این نوع بسته‌بندی، این به‌معنای افزایش هزینه‌های تولید است که حاشیه سود و رقابت با رقبا – به‌ویژه در بازار کالاهای تندمصرف – را تهدید می‌کند.

تلاطم‌های ناشی از افزایش هزینه‌های انرژی و اختلالات زنجیره تامین، شرکت‌ها را مجبور کرده است به دنبال جایگزین‌هایی برای بسته‌بندی‌های شیشه باشند و در این میان، پلاستیک PET (پلی اتیلن ترفتالات) یک گزینه قابل اعتمادتر و مقرون به صرفه است. برخلاف شیشه، تولید PET در مقیاس انبوه به انرژی بسیار کمتری نیاز دارد و عرضه آن در بازار ثبات بیشتری داشته است. درحالی که شیشه جذابیت صنایع دستی و مزایای فنی خاصی دارد، پاشنه آشیل آن همیشه شکنندگی و گرانی بوده است. تغییر از شیشه به PET می تواند وزن بسته بندی را تا 90٪ کاهش دهد و در فرآیند تولید و بازیافتPET گازهای گلخانه‌ای کمتری تولید و انتشار پیدا می‌کند که نقش برجسته‌ای در تولید پایدار، کاهش ضایعات و مصرف بهینه منابع دارد.